طال

لغت نامه دهخدا

طال. [ لِن ْ ] ( ع ص ) منهل ٌ طال؛ چشمه چغزلاوه برآورده. || لیل ٌ طال؛ شب تاریک. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

منهل طال چشمه چغزلاوه بر آورده

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
طول (۱۰ بار)

جمله سازی با طال

لقد نالت بک الایام فخرا و طال علی عداک ید الزمان
و ما من ظالم الا و یبلی و ان طال المدی یوما باظلم
سر آزاد از آن قوم سوسن برست به زخم زبان و به طال البقا
به وقت صبح فرو میری و عجب این است که زنده‌دل شوی از یک دروغ طال بقا
ز ناز اگر برود تا ستاره بار شوم رسد چو می‌زندش آفتاب طال بقا
تا کی ازحضرت تو صبر و شکیب طال تطوا فهم وراء حجاب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
مابه التفاوت
مابه التفاوت
امری
امری
ارین
ارین
لاشی
لاشی