بُنْدُق، میوه‌ای درختی و معروف است که در متون کهن فارسی و عربی به‌کار رفته است. برخی از لغت‌شناسان بر این باورند که این واژه، معرَّبِ فندق است و در برخی منابع، معانی دیگری همچون بادام کشمیری و جَلوز نیز برای آن ذکر شده است. این میوه از درختی شبیه به درخت بطم به‌دست می‌آید و در متون جغرافیایی قدیم، به مناطقی مانند لیشتر اشاره شده که هوایی معتدل داشته و محل رویش فراوان بندق بوده‌است.
در متون طب سنتی، برای بندق خواص درمانی متعددی برشمرده‌اند. از جمله آمده است که اگر مغز آن را با انجیر و سداب ترکیب و مصرف کنند، فرد را در برابر زهر مصون می‌دارد و برای درمان مسمومیت نیز مفید است. حتی باورهایی عامیانه در این زمینه وجود دارد؛ مانند اینکه عقرب از کنار فندق فرار می‌کند. علاوه بر این، در متون قدیمی پزشکی، از واژهٔ بندق به عنوان یک واحد اندازه‌گیری برای مقادیر اندک معجون‌ها و تریاق‌ها نیز استفاده می‌شده است.
این میوه در کنار دیگر محصولات باغی، نشان‌دهندهٔ رونق کشاورزی در برخی مناطق بوده است؛ چنان‌که ابن‌جبیر در سفرنامهٔ خود، به کوه‌های جزیره صقلیه اشاره کرده که باغ‌های آن مملو از درختان سیب، شاه‌بلوط، بندق، آلو و دیگر میوه‌ها بوده‌است. برای آگاهی از جزئیات بیشتر در مورد این میوه، می‌توان به مدخل فندق در فرهنگ‌های معتبر مراجعه نمود.
