بیوت

بیوت. [ ب ُ ] ( ع اِ ) ج ِ بَیْت. ( منتهی الارب ). خانه ها. رجوع به بیت شود. || ( اصطلاح نجوم )دوازده قسمت فرضی منطقةالبروج که ابتدا از طالع در خلاف جهت حرکت یومی شمرده میشوند. ( خانه اول، خانه دوم،... خانه دوازدهم )، و در علم احکام نجوم اهمیت فراوان دارند. تقسیم منطقةالبروج را به بیوت، تسویةالبیوت و ابتدای تقسیمات را مراکزالبیوت نامند. طریق تقسیم این است که ابتدا بوسیله دایره افق و دائره نصف النهار، منطقةالبروج را بچهار قسمت میکنند، و سپس هر یک از این چهار قسمت را به سه قسمت میکنند ( تقسیم اخیر بطرق مختلف بعمل می آید ). نقاط تقاطع دایره ٔافق با دایرةالبروج یکی طالع ( بر افق شرقی ) و دیگر سابع ( مبداء خانه هفتم ) یا غارب ( بر افق غربی )، و نقاط تقاطع دایره نصف النهار با دایرةالبروج یکی رابع ( زیر افق ) و دیگر عاشر ( بالای افق ) است. هر یک از چهارخانه اول و چهارم و هفتم و دهم را که از چهار نقطه مذکور آغاز میشوند و مدار احکام نجوم بر آنها است وتد میخوانند. ( از دائرة المعارف فارسی ). و نیز درباره بیوت دوازده گانه رجوع به التفهیم ص 205 شود.
بیوت. [ ب َی ْ یو ] ( ع ص ) شبینه. شب مانده. مانده از شب: ماء بیوت؛ آب شب مانده که سرد شده باشد. ( لسان العرب ) ( اقرب الموارد ). آب سرد و شبینه. ( منتهی الارب ).
- بیوت السقاء؛ شیری که در شب دوشیده شده و در مشک نهاده و سرد شده باشد. ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). شیر شب مانده در مشک. ( منتهی الارب ).
- خبز بیوت بائت؛ نان شب مانده. مقابل نان تازه. ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). نان شبینه. ( منتهی الارب ).
|| کاری که کسی شب گذارد به اندیشه آن. ( منتهی الارب ). امری که صاحبش به آن اهمیت دهدو شب را در اندیشه آن بسر برد. ( لسان العرب ) ( اقرب الموارد ). || هم بیوت؛ اندوهی که در دل ماند. ( از لسان العرب ).
بیوت. ( اِخ ) شهری است واقع در جنوب غربی ایالت «مونتانا»ی ایالات متحده امریکا و 33251 تن سکنه دارد و بر بزرگترین نهشتهای معدنی ( نقره، روی، منگنز و مخصوصاً مس ) جهان قرار دارد. پس از کشف معادن طلا و نقره رونق گرفت و پس از کشف مس در حدود 1880 م. رونقش افزون شد. ( دائرة المعارف فارسی ).
بیوت. [ ب ُ ] ( اِخ )بطنی است معروف به آل بیوت از خالد در حجاز، از هم پیمانهای آل فضل از اعراب شام. ( معجم قبایل العرب ).