پرتو گاما

پرتو گاما

پرتو گاما نوعی تابش الکترومغناطیسی با انرژی بسیار بالا و طول موج بسیار کوتاه است. این پرتوها به دلیل ویژگی‌های خاص خود در علوم مختلف، از جمله فیزیک، پزشکی و نجوم، اهمیت زیادی دارند.

ویژگی‌ها:

انرژی بالا: پرتوهای گاما دارای انرژی بسیار بالایی هستند و می‌توانند به راحتی از مواد مختلف عبور کنند.

طول موج کوتاه: طول موج این پرتوها کوتاه‌تر از پرتوهای ایکس و سایر اشکال تابش الکترومغناطیسی است.

عدم بار الکتریکی: آن‌ها بدون بار الکتریکی هستند و به همین دلیل تحت تأثیر میدان‌های الکتریکی یا مغناطیسی قرار نمی‌گیرند.

منابع تولید:

رادیواکتیویته: پرتوهای گاما معمولاً در فرآیندهای رادیواکتیو تولید می‌شوند، زمانی که هسته‌های ناپایدار به حالت پایدارتر تغییر می‌کنند.

انفجارهای کیهانی: همچنین، این پرتوها در رویدادهای کیهانی مانند سوپرنواها و برخوردهای سیاه‌چاله‌ها نیز تولید می‌شوند.

کاربردها:

پزشکی: در پزشکی، پرتوهای گاما در درمان سرطان (رادیوتراپی) و همچنین در تصویربرداری پزشکی (مانند PET scan) استفاده می‌شوند.

نجوم: در نجوم، آن‌ها به عنوان ابزاری برای مطالعه اجرام آسمانی و رویدادهای کیهانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

صنعت: در صنعت، از این پرتوها برای بازرسی غیرمخرب و کنترل کیفیت استفاده می‌شود.

فرهنگستان زبان و ادب

{gamma ray} [فیزیک] نوعی تابش الکترومغناطیسی پرانرژی و پرنفوذ که معمولاً در واپاشی پرتوزا گسیل می شود

ویکی واژه

نوعی تابش الکترومغناطیسی پرانرژی و پرنفوذ که معمولاً در واپاشی پرتوزا گسیل می‏شود.

جملاتی از کلمه پرتو گاما

امروزه از الفبای یونانی در ریاضیات، فیزیک، نامگذاری‌های علمی و … بسیار استفاده می‌شود؛ مثلاً کمترین طول موج و بیشترین انرژی در بین امواج، مربوط به پرتو گاما است، یا مثلاً از حرف دلتا Δ در فیزیک برای بازه، یا در هندسه و فیزیک از حرف تتا برای بیشتر زاویه‌ها، یا از سیگما برای مجموع اعداد بین بازه‌ای از اعداد، استفاده می‌شود.
اتاقک یونیزان پاسخ یکنواخت مناسبی به پرتوها در دامنه وسیعی از انرژی‌ها دارد و برای اندازه‌گیری سطوح بالایی از پرتو گاما نسبت به سایر آشکارسازها مناسب‌تر است. از این نوع آشکارسازها به طور گسترده در صنایع هسته‌ای، آزمایشگاه‌های تحقیقاتی، رادیوگرافی، رادیوبیولوژی و مانیتورینگ محیطی استفاده می‌شود.
در این مرحله از تکامل جهان بین الکترون‌ها و پوزیترون‌ها و فوتون‌ها تعادلی وجود داشت؛ اما پس از ۱۵ ثانیه دمای جهان پایینتر از حدی بود که شکل‌گیری الکترون-پوزیترون بتواند رخ دهد. بیشتر الکترون‌ها و پوزیترون‌های باقی‌مانده همدیگر را نابود کردند و باعث تابش پرتو گامایی شدند که جهان را مجدداً اندکی گرم‌تر کرد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم