ذبیح

اسم پسرانه ذبیح یک نام عربی است که به قربانی، ایثار و فداکاری اشاره دارد.

معانی اسم

قربانی: ذبیح به معنای قربانی است. این نام به فردی اشاره دارد که به عنوان قربانی برای خداوند یا در مراسم مذهبی قربانی می‌شود. این مفهوم در فرهنگ اسلامی و عربی اهمیت ویژه‌ای دارد و به یادآورنده فداکاری و ایثار است.

کسی که ذبح شده است: در زبان عربی، ذبیح به معنای کسی که ذبح شده است نیز به کار می‌رود. این ویژگی می‌تواند به مفهوم فداکاری و جانفشانی در راه خداوند و ارزش‌های انسانی اشاره داشته باشد.

نماد ایثار و فداکاری: نام ذبیح می‌تواند نماد ایثار و فداکاری باشد. این نام می‌تواند به فرد یادآوری کند که در زندگی باید برای دیگران و ارزش‌های بزرگ‌تر فداکاری کند و به دیگران کمک نماید.

تصویر معنی ذبیح

لغت نامه دهخدا

ذبیح. [ ذَ ] ( ع ص، اِ ) ذبح. مذبوح. بسمل. گلوبریده. گوسفند کاردی و آنچه قربان کنند. ( مهذب الاسماء ). ذبیحة. قربانی. حیوان ذبح شده. حیوان که برای گلو بریدن است. گوسفند کشتنی. چارپا که برای کشتن باشد. ج، ذَبحی ̍، ذَباحی ̍.
ذبیح. [ ذَ ] ( اِخ ) تخلص یکی از متأخرین شعرای ایران.او مردی درویش مسلک بود و بیشتر عمر خود را بسیاحت گذرانید و نام او اسماعیل است. ( قاموس الاعلام ترکی ).
ذبیح. [ ذَ ] ( اِخ ) ذبیح اﷲ لقب اسماعیل بن ابراهیم علیهماالسلام. و گویند از آن اسحاق بن ابراهیم. ( مهذب الاسماء ). || لقب عبداﷲبن عبدالمطلب. و منه الحدیث: انا ابن الذبیحین. چه جد او صلوات اﷲ علیه اسماعیل و پدرش عبداﷲ هر دو ذبیح باشند.

فرهنگ معین

(ذَ ) [ ع. ] (ص. ) گلو بریده، سر بریده.

فرهنگ عمید

۱. مذبوح، گلوبریده شده.
۲. حیوانی که برای کشتن و قربانی کردن لایق باشد.
۳. گوسفند کشتنی.
۴. گوسفند قربانی.
۵. لقب اسماعیل پسر حضرت ابراهیم، ذبیح الله.

فرهنگ فارسی

لقب اسحاق نبی بقولی و بقول دیگر لقب اسماعیل نبی که هر دو فرزند ابراهیم خلیل بودند.
حیوانی رابرای کشتن وقربانی کردن لایق دانستن
( صفت ) ۱ - مذبوح گلو بریده. ۲ - چارپایی که قربان کنند چاروای کشتنی.