جناغ

جناغ. [ ج َ ] ( اِ ) استخوانی که قفسه سینه را در خط وسط و جلو محدودمیکند و 7 زوج دنده های حقیقی قفسه سینه از طرفین بوسیله غضروفهای دنده یی به آن متصل میشوند و در قسمت انتهایی آن نیز 3 زوج دنده های کاذب بوسیله غضروفشان بغضروف دنده های بالاتر متصل میشوند. استخوانی است خنجری شکل و فرد و طویل که در قسمت قدامی و میانی قفسه سینه قرار دارد. در تداول با کسر اول تلفظ کنند. || استخوانی که جلو سینه مرغ است. || استخوانی بشکل V در مرغ که توسط آن شرطبندی کنند. ( فرهنگ فارسی معین ). || شرطی و گروی که دو کس با هم بندند. ( فرهنگ فارسی معین ) ( برهان ).
جناغ. [ ج ُ ] ( اِ ) دامنه زین اسب باشد که بعربی یون خوانند. ( برهان ). غاشیه زین که اکثر از پوست پلنگ سازند. || نوعی از اسباب زایده زین باشدکه برای زینت نقاشی کنند، و بجای حرف آخر قاف هم آمده است. ( برهان ) ( آنندراج ) ( شرفنامه منیری ). و آنرابپارسی پون گویند و صاحب جهانگیری و برهان که یون را عربی دانسته اند خطا کرده اند، علی ای حال جناغ بمعنی استخوان سینه مرغ و حیوان است و چون سینه زین بهمان شکل است جناغ زین گفته اند. ( آنندراج ): 
همه تفاخر آنها بجود و دانش بود
همه تفاخر اینها بغاشیه ست و جناغ.منجیک.|| تسمه رکاب. ( برهان ). || سه پایه ای که علما دستاویز بر او نهند. ( حاشیه برهان چ معین ) ( لغت فرس 236 ).