بندری

 در زبان فارسی دارای بار معنایی دوگانه و جالبی است که ریشه در فرهنگ و جغرافیای ایران دارد. این کلمه به دو معنای اصلی به کار می‌رود: در معنای نخست، به طور کلی به هر چیزی که با بندر ارتباط دارد، اشاره می‌کند. بندر به عنوان دروازه ورود و خروج کالا و مسافر، نقشی حیاتی در اقتصاد و فرهنگ هر منطقه ایفا می‌کند. در معنای دوم و خاص‌تر، به عنوان یک صفت متمایز کننده در گویش محلی استان هرمزگان، به ویژه در شهر پرجنب‌وجوش بندرعباس، به کار می‌رود. این کاربرد، عمق فرهنگی و هویتی بیشتری دارد. درک این دوگانگی معنایی، به ما کمک می‌کند تا عمق و گستره این کلمه را در زبان فارسی بهتر درک کنیم؛ از کاربرد جغرافیایی و تجاری آن گرفته تا تجلی هویت فرهنگی غنی مناطق بندری ایران، به ویژه در جنوب کشور.