شیپور

شیپور یا بوق ساده‌ترین ساز بادی از نوع برنجی است. در این ساز، هیچ کلید یا دکمه‌ای برای تغییر ارتفاع نت‌ها وجود ندارد و نوازنده باید با تغییر وضعیت لب‌ها و دهان خود، نت‌ها را تغییر دهد. دامنه صدای این ساز تنها شامل پنج نت است که با فشار هوا و هارمونیک‌ها تولید می‌شود. عمدتاً در زمینه نظامی برای اجرای علامت‌های صوتی مانند بیدارباش استفاده می‌شود. ساز کورنت نوعی شیپور با کلید است و ساکسیفون نیز نوعی شیپور با دکمه به شمار می‌آید. اسرافیل یکی از فرشتگان خدا در باور مسلمانان است و شهرت او بیشتر به خاطر شیپورش است که همیشه بر لب دارد و قرار است در روز رستاخیز با دمیدن در آن، مردگان را زنده کند. به بوق اسرافیل اصطلاحاً صور اسرافیل گفته می‌شود. بر اساس آنچه در چوغامیش باقی مانده و در سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۶ میلادی کشف شده است، این مهرنگاره ۳۴۰۰ ساله تصویری از یک بزم رامشگران را به نمایش می‌گذارد. در این بزم باستانی، گروهی از نوازندگان دیده می‌شوند که هر یک مشغول نواختن سازی هستند. نحوه نشستن و نواختن این رامشگران نشان می‌دهد که آن‌ها نخستین گروه نوازندگان (ارکستر) در تاریخ هستند. در این جمع، نوازنده‌ای چنگ، دیگری بوق و نوازنده‌ای دیگر تنبک می‌نوازد. همچنین، چهارمین رامشگر در این گروه، خواننده‌ای است که آواز می‌خواند.