معنی علفخوار | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

علف خوار. [ ع َ ل َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) هرکه علف خورد. علف چر. گیاهخوار. علف خواره. || ( اِ مرکب ) چراگاه و علف زار. ( ناظم الاطباء ). علف چر: علفخوار و مرغزارها قوریغ کردند و از چرانیدن چهارپایان محفوظ گردانید. ( جهانگشای جوینی ). از چرانیدن چهارپایان محفوظ گردانید تا علفخوار نگردد. ( جهانگشای جوینی ). رسول بدو فرستاد که ما را علفخوار معین کنی. ( جهانگشای جوینی ).

فرهنگ عمید

۱. (زیست شناسی ) هر حیوانی که خوراکش منحصر به علف باشد، مانند گوسفند، گاو، آهو، اسب، و امثال آن ها.
۲. (اسم ) [قدیمی، مجاز] چراگاه، علف زار.

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) آن که علف و گیاه خورد گیاهخوار. ۲ - ( صفت ) چراگاه علف زار.

فرهنگستان زبان و ادب

{herbivore, herbivorous, herbivorous animal, phytophagous} [زیست شناسی- علوم جانوری] جانوری که از گیاه تغذیه می کند

دانشنامه عمومی

در جانورشناسی، علف خوار ( به انگلیسی: Graminivore ) ( که واژۀ فارسی آن نباید با گیاه خوار و واژۀ انگلیسی آن نباید با Granivore اشتباه شود )، جانوری گیاه خوار است که عمدتاً از علف تغذیه می کند ( مخصوصاً علف های «واقعی»، گیاهانی از خانواده گندمیان ). این کلمه از واژهٔ لاتین graminis به معنای «علف» و vorare به معنای «خوردن» گرفته شده است. Graminivory نوعی چرا است. این جانوران گیاه خوار دارای سیستم گوارشی هستند که برای هضم میزان زیادی سلولز سازگار است که در مواد گیاهی فیبری فراوان است و برای بسیاری از جانوران دیگر تجزیه آن دشوارتر است. بدین ترتیب، آنها دارای آنزیم های تخصصی برای کمک به هضم و در برخی موارد باکتری های همزیست هستند که در مسیر گوارشی آنها زندگی می کنند و از طریق تخمیر به فرایند هضم کمک می کنند، زیرا ماده در روده ها جابجا می شود.