سرشته

سرشته به معنای بافته‌شده یا به هم پیوسته است. این واژه به نحوی نشان‌دهنده ارتباط و پیوستگی عناصر مختلف است که در یک ساختار یا کل واحدی گرد هم آمده‌اند. در واقع، سرشته به ما یادآوری می‌کند که هر چیزی که ما در اطراف خود می‌بینیم، چه در طبیعت و چه در زندگی اجتماعی، از اجزای مختلفی تشکیل شده است که به یکدیگر متصل شده‌اند. این پیوستگی می‌تواند در زمینه‌های مختلفی از جمله هنر، علم، فرهنگ و حتی روابط انسانی نمایان باشد. به همین دلیل، مفهوم سرشته نه تنها به یک ساختار فیزیکی اشاره دارد، بلکه می‌تواند به روابط و تعاملات نیز ارتباط پیدا کند. هر بافت یا شبکه‌ای که ما در زندگی خود تجربه می‌کنیم، در واقع سرشته‌ای از این ارتباطات و پیوندهاست که به وجود آمده‌اند.

تصویر معنی سرشته

لغت نامه دهخدا

سرشته. [س ِ رِ ت َ / ت ِ ] ( ن مف ) معجون. ( بحر الجواهر ). معجون کرده. بدست مالیده. ( صحاح الفرس ). عجین:
بشب سرشته و آغشته خاک او از نم
بروز تیره و تاری هوای او ز بخار.فرخی.چو عنبر سرشته یمان و حجازی.
مصعبی ( از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 384 ).
تف آه از دلم سرشته به خون
سبحه سوز سروش می بشود.خاقانی.عقابان خدنگ خون سرشته
برات کرکسان بر پر نبشته.نظامی.فرشته است این بصد پاکی سرشته
نیاید کار شیطان از فرشته.جامی.ای دوست گل سرشته را آبی بس. ؟ ( از شاهد صادق ).