رز

رز. [ رَ ] ( اِ ) درخت انگور. ( فرهنگ جهانگیری ) ( غیاث اللغات ) ( ناظم الاطباء ) ( از شعوری ج 2 ص 6 ) ( برهان ) ( فرهنگ فارسی معین ). تاک مو. ج، رزان، رزها. ( فرهنگ فارسی معین ). بعربی کَرْم گویند. ( از دهار ) ( منتهی الارب ) ( لغت محلی شوشتر نسخه خطی کتابخانه مؤلف ). کَرْمة. ( منتهی الارب ). مو. این درخت بطور خودرو در همه جنگلهای شمال هست از آستارا تا گلی داغ و نیز در جنگلهای خشک فارس و لرستان و از ساحل تا یکهزارگزی دیده شده است. ( یادداشت مؤلف ). آقای گل گلاب آرد: هفتم تیره رزها - این تیره عموماً در نواحی گرم و مرطوب جنگلهای استوایی روییده ساقه های پیچنده آنها از شاخه های درختان دیگر بالا میرود و بیش از سیصد جنس آنها تشخیص داده شده که همه از نوع انگور هستند ولی مهمترین جنس آنها مو یا رز است که در تمام نقاط معتدل سطح زمین کاشته میشود. گلهای آن دارای پنج کاسبرگ سبز است که به سرپوشی متصل شده اند و هنگام باز شدن گل سرپوش از پایین جدا میشود و پنج پرچم و تخمدانی با دو یا پنج پرچم بهم چسبیده از آن بیرون می آید و میوه ای میسازد که آنرا سَته یا انگور میگویند. ( از گیاه شناسی گل گلاب صص 230 - 231 ): مردمان مکه را از طایف چاره نیست زیرا در مکه نه رز است و نه درختهای میوه و همه میوه از طایف آرند.