گیل یک گروه قومی ایرانی‌تبار ساکن در کرانه‌های جنوب غربی دریای مازندران هستند که از نسل قوم باستانی گلای می‌باشند. این قوم در سرزمین گيلان و به‌صورت اقلیت در استان‌های مازندران، تهران، البرز و قزوین زندگی می‌کنند. این طایفه به زبان گيلکی سخن می‌گویند که یکی از زبان‌های هندواروپایی و از زیرمجموعه زبان‌های شمال غربی ایرانی است.
محل سکونت
محل سکونت آن‌ها از غرب به رضوانشهر، از شرق به تنکابن، از شمال به دریای خزر و از جنوب به الموت و طالقان می‌رسد. این مناطق به عنوان سرزمین اصلی گیل‌ها شناخته می‌شوند.
همجواری با دیگر اقوام
گیل‌ها از شرق با مردم طبری یا مازندرانی‌ها، از غرب با تالش‌ها و از جنوب با تات‌ها همجوار هستند. این همجواری فرهنگی و زبانی، تأثیرات متقابلی بر زندگی اجتماعی و فرهنگی این اقوام داشته است.
جمعیت
بر اساس برآوردهای اتنولوگ در سال ۲۰۲۱، جمعیت آن‌ها حدود ۴/۶۰۰/۰۰۰ نفر، معادل چهار میلیون و ششصد هزار نفر تخمین زده شده است.
فرهنگ و آداب و رسوم
گیل‌ها دارای فرهنگ و آداب و رسوم خاص خود هستند که شامل موسیقی، رقص، لباس‌های محلی و سنت‌های غذایی می‌شود. این ویژگی‌ها به غنای فرهنگی منطقه گيلان و دیگر استان‌های همجوار افزوده است.
