تنصیر در زبان عربی، مصدر باب تفعیل از ریشه نصر به معنای یاری کردن است. با این حال، معنای رایج و مصطلح آن در متون لغوی و حدیثی، ترسا گردانیدن یا مسیحی کردن است. این معنا از سیاق احادیث و کاربردهای زبانی گرفته شده است؛ به ویژه در حدیث مشهور فابواه یهودانه و ینصرانه که اشاره به نقش والدین در تعیین دین فرزند دارد. در این جمله، یهودانه به معنای یهودی کردن و ینصرانه به معنای نصرانی به کار رفته است. بنابراین، تنصیر در این زمینه به معنای هدایت و وارد کردن فرد به دین مسیحیت است.
این کاربرد تنصیر برای اشاره به گرایش به مسیحیت، در طول تاریخ و در متون مختلف اسلامی دیده می‌شود. در واقع، این واژه در مقابل تهوید به کار می‌رود و هر دو به فرایند تغییر دین و پذیرش کیش جدید اشاره دارند. تأکید بر نقش والدین در این فرایند، همانطور که در حدیث مذکور آمده، نشان‌دهنده اهمیت خانواده و تربیت اولیه در شکل‌گیری هویت دینی افراد است. این موضوع، پیامدهای عمیقی در مسائل مربوط به حقوق اقلیت‌ها، ازدواج بین ادیان و حضانت فرزندان در جوامع اسلامی داشته است.
به طور خلاصه، تنصیر به معنای مسیحی کردن است و این معنا از ریشه نصر به دلیل کاربرد خاص آن در احادیث و متون دینی حاصل شده است. این واژه، در کنار تهوید، نمایانگر فرآیند گرویدن به ادیان ابراهیمی و تأثیر محیط خانوادگی بر این انتخاب است. درک دقیق این واژگان، به فهم بهتر مباحث فقهی و تاریخی مرتبط با روابط میان مسلمانان و پیروان سایر ادیان کمک شایانی می‌کند.
