معنی گل پارسی

لغت نامه دهخدا

گل پارسی. [ گ ُ ل ِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) نام گلی است بغایت سرخ و خوشرنگ و آنرا گل صدبرگ و گلناز فارسی هم میگویند. ( برهان ) ( جهانگیری ) ( آنندراج ) ( الفاظ الادویه ):
زن پارسا چون گل پارسی
برون اوفتاده ز پرده سرا.کمال الدین اسماعیل.
گل پارسی. [ گ ِ ل ِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) گلی است که زنان سر بدان شویند و درد شش را نافع است و بعربی طین فارسی خوانند. ( برهان ): بگیرند گل مختوم پنج درم، گل قبرسی پانزده درم، گل ارمنی... دو درم... و گل پارسی سه درم. ( ذخیره خوارزمشاهی ).