گستردن

گستردن. [ گ ُ ت َ دَ ] ( مص ) ( از: گستر + دن، پسوند مصدری ) گستر، قیاس شود با بستر. هندی باستانی ستر + وی ( پهن کردن )، پهلوی وسترتن ( پهن کردن ). ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). پهن کردن.( برهان ) ( غیاث ) ( آنندراج ). باز کردن. ( صحاح الفرس ).منتشر کردن: تفریش؛ بال گستردن مرغ. ( منتهی الارب ). افراش. ( تاج المصادر بیهقی ). صف؛ گستردن مرغ هر دو بازو را. دحی؛ گستردن چیزی را. مَد. ( منتهی الارب ). تَمهید. ( منتهی الارب ) ( دهار ). مَهد. طَحو. هیمنه؛ بال گستردن طائر بر بچه خود. ( منتهی الارب )

(گُ تَ دَ ) (مص م. ) ۱ - پهن کردن، باز کردن. ۲ - پخش کردن، انتشار دادن. ۳ - رواج دادن، متداول کردن.

۱. پهن کردن.
۲. پهن کردن فرش یا بساط در روی زمین.
۳. [مجاز] رواج دادن، متداول کردن.

گسترد گسترد خواهد گسترد بگستر گسترنده گسترده گسترش ) ۱ - ( مصدر ) پهن کردن منبسط کردن. ۲ - فرش کردن: بگسترد فرشی زدیبای چین که گفتی مگر آسمان شد زمین. ۳ - منتشر کردن شایع کردن. ۴ - افشاندن پاشیدن: بگسترد بر موبدان سیم و زر باتش پراگند چندی گهر. ۵ - ( مصدر ) منتشر شدن شایع شدن: چنانک خبرش اندر امتی بر امتان پیدا شد و بگسترد.

💡 وزآن هفت ساله غم و درد او ز گستردن و خواب وز خورد او

💡 این بساطی که زامید فروچیده دلت پیش ارباب نظر قابل گستردن نیست

💡 ز پوشیده رویان و از خوردنی ز افگندنی هم ز گستردنی

💡 از آن صد شتروار کردند بار همان فرش گستردنی صدهزار