این کلمه واژهای فارسی با کاربردهای متعدد است که ریشه آن به ابزارهای سنتی و کاربردهای روزمره بازمیگردد:
ابزار کندن زمین یا سنگ: در این کاربرد، کلند به معنای کلنگ یا آلتی آهنین با نوک تیز و دسته چوبی است که نقبکنان، گلکاران و سنگتراشان برای کندن زمین یا دیوار از آن استفاده میکنند. این معنا در آثار ادبی و منابع طب سنتی نیز ذکر شده است و نمونههای شعری از مولوی و ناصر خسرو به آن اشاره دارند.
اشیاء و وسایل دیگر: کلند به صورت استعاری یا در کاربردهای دیگر، به معنای چوبی که بر قلاده سگ بسته میشود، یا هر چیز ناتراشیده و خام نیز به کار رفته است. این کاربرد نشان میدهد که این واژه علاوه بر ابزار، به اجسام سخت و دستنخورده نیز اشاره دارد.
کلون یا قفل چوبی پشت در: در منابع ادبی و فرهنگهای لغت، کلند گاهی به معنای کلون یا کلیدان نیز آمده است؛ یعنی همان قفل چوبی که درهای سنتی را میبستند. این معنا بیشتر در متون ادبی و اشعار کهن مشاهده میشود، جایی که نویسنده از کلند به جای کلید یا قفل یاد کرده است.