کامروا

به دو صد چشم نشد زلف ازو کامروا از رخش دیده حیران چه تواند دریافت؟

دلشاد زی و کامروا باش و ظفر یاب بر کام و هوای دل و بر دشمن غدار

از حسن به تدریج توان کامروا شد گلبن چه خیال است به یکبار گشاید

چو بگذری ز خدای و خدایگان جهان یقین شناس که بر هرکه هست کامرواست

رواست گر لب تو کام جان ابن حسام روا کند که لبت جانفزای و کامرواست

دل ز خط زودتر از زلف شود کامروا شب ایام بهاران به سحر نزدیک است