معنی کاخ نشین

لغت نامه دهخدا

کاخ نشین. [ ن ِ ] ( نف مرکب، اِ مرکب ) قصرنشین. شاه. امیر:
از حادثه لرزند بخود کاخ نشینان
ما خانه بدوشان غم سیلاب نداریم.صائب.

فرهنگ معین

(نِ ) (ص مر. ) ۱ - ساکن کاخ. ۲ - ثروتمند، مرفه.

فرهنگ عمید

۱. آن که در کاخ و عمارت عالی زندگی می کند.
۲. [مجاز] مرفه، ثروتمند: از حادثه لرزند به خود کاخ نشینان / ما خانه به دوشان غم سیلاب نداریم (صائب: لغت نامه: کاخ نشین ).