پیدایش

آسمان وهم ست از برجیس و کیوانش مگوی نقش ما هیچ ست بر پنهان و پیدایش مپیچ

بی نشان شد جان کدامین جان که گنجی داشت او گاه پیدایش نهاد و گاه پنهان برگرفت

قناعت کرده‌ام چون عشق از آیینهٔ امکان به آن مقدار تمثالی‌که نتوان‌کرد پیدایش

با خیال از وصل قانع شو که آن حسن لطیف می شود پوشیده تر چندان که پیدایش کنند

چو صبح‌ این‌ گرد موهومی‌ که در بار نفس داری پر افشانست ناپیدایی از پرواز پیدایش