پاکت

پاکت. [ ک َ ] ( از فرانسوی، اِ ) ( از اصل فرانسوی پاکه، بسته ) و در فارسی محفظه ای از کاغذ نامه را گویند.

(کَ ) [ فر. ] ( اِ. ) ورقة کاغذی تا شده که نامه و غیره را در آن گذارند و در آن را می چسبانند و به جایی ارسال می کنند.

۱. کیسۀ کاغذی یا پلاستیکی که در آن نامه یا چیز دیگر بگذارند.
۲. بستۀ کوچک کاغذی یا مقوایی: پاکت سیگار.
۳. [مجاز] نامه.

کیسه کاغذی که در آن نامه یاچیزدیگربگذراند
( اسم ) ۱- محفظ. کاغذ که نامه و غیره را در آن گذارند و فرستند. ۲- بسته جعبه: یک پاکت سیگار. جمع: پاکات
محفظه از کاغذ نامه را

چیزی کیسه مانند از جنس کاغذ یا پلاستیک که در آن، نامه یا چیزهای دیگر می‌گذارند و ارسال می‌کنند. پاکت در زبان معیار باستان به دو بخش پاک- عت قابل تجزیه است و استنباط کلی از آن به معنی گوشت تمیز یا شاید انسان پاک و بی آلایش باشد.
ورقه کاغذی تا شده که نامه و غیره را در آن گذارند و در آن را می‌چسبانند و به جایی ارسال می‌کنند.

💡 چه غم گر دامن پاکت به خونم گردد آلوده که فردا هم به آب دیدهٔ من پاک خواهد شد

💡 بی‌کفن و غسل مانده پیکر پاکت تا به سه روز اندر آفتاب حسین جا

💡 که را رسد که کند عیب دامن پاکت که همچو قطره که بر برگ گل چکد پاکی

💡 باد فروزنده این دو گوهر پاکت از صدف دل نه از بحار گرفته

💡 دامن پاکت زکرد راه نگهدار آینه دانی که تاب آه ندارد