پال

مچش پالوده این صحن گردون که آمد سر به سر دو شاب او خون

دلم بگرفت ز آیین ریاپوشان پالانی روم از کاروان ناله دزدم دلق عریانی

ز نادانی خورد اندوه دنیا مرد دنیائی ز بدبختی کشد پالان محنت اسب پالانی

به غیر مردم چشمم که در غم هجران به زجر خون دلم را ز دیده پالاید

شه از پند آن پیر پالوده‌مغز هراسان شد از کار آن پای‌لغز