نکبت به معنای آواره‌سازی و سلب مالکیت خشونت‌آمیز فلسطینیان و تخریب جامعه، فرهنگ، هویت، حقوق سیاسی و آرمان‌های ملی آن‌هاست. این اصطلاح به وقایع سال ۱۹۴۸ و همچنین به اشغال سرزمین‌های فلسطینی و آزار و آواره‌سازی فلسطینیان در این منطقه اشاره دارد. کنستانتین زُرِیق، تاریخ‌نگار سوری، نخستین بار واژه عربی نکبه را در کتابش با عنوان معنا النکبه در سال ۱۹۴۸ برای توصیف جابه‌جایی اجباری فلسطینی‌ها از سرزمین‌ها و خانه‌هایشان به دست دولت تازه تأسیس اسرائیل به کار برد.
نکبت
لغت نامه دهخدا
نکبت. [ ن ِ / ن َ ب َ ] ( از ع، اِمص، اِ ) آسیب. ( صحاح الفرس ) ( دهار ). رنج. خستگی. ( غیاث اللغات ) ( ناظم الاطباء ). زیان. ضرر. آزرم. ( زمخشری ) ( یادداشت مؤلف ). مصیبت. بلا و سختی روزگار. بدی. ( یادداشت مؤلف ). مشقت. ( ناظم الاطباء ). نکبة
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. خواری، بیچارگی.
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - مصیبت رنج. ۲ - خواری ذلت: نصرت ما را باشد و نگو ساری و نکبت او را جمع: نکبات.
ویکی واژه
خواری، فلاکت، بدبختی.
جملاتی از کلمه نکبت
نگردد حاصل از وی مدعایت به پیچد نکبتش بر دست و پایت
رضا و بخشش او بر جبین و چهره خلق دهد به دولت و نکبت زبان گویایی
خصم بیهوده گردگو می‌کرد گرد بازار نکبت و ادبار
