نماز بردن

نماز بردن

نماز بردن به معنای به جا آوردن نماز یا انجام مراسم نماز است. این اصطلاح به معنای اقامه نماز در یک مکان خاص یا در جمعی از افراد به کار می‌رود. در فرهنگ اسلامی، نماز به عنوان یکی از ارکان دین و عبادت‌های اصلی محسوب می‌شود و بردن در اینجا به معنای انجام و برگزاری آن است.

علاوه بر این، نماز بردن می‌تواند به معنای سجده کردن و تعظیم کردن نیز باشد. سجده به معنای قرار دادن پیشانی بر زمین به عنوان نشانه‌ای از خضوع و فروتنی در برابر خداوند است. تعظیم نیز به معنای بزرگداشت و احترام به خداوند و عبادت اوست.

لغت نامه دهخدا

نماز بردن. [ ن َ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) پرستش کردن. عاجزی نمودن. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). خم شدن یا به خاک افتادن به قصد تعظیم در برابر شاهی یا بزرگی دیگر. رکوع. دوتا شدن. خم شدن، علامت تعظیم وبندگی را. سجده کردن. تعظیم کردن. رکوع کردن. ( یادداشت مؤلف ). به خاک افتادن.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) سجده کردن کسی رابرای تعظیم بخاک افتادن: وچون حاجبان اوراپیش تخت بردند ملک را نماز برد...

جملاتی از کلمه نماز بردن

چو این شنیدند آن شاهزادگان سترگ نماز بردند او را ز اکبر و اصغر
به گفتار و کردار چرب و نماز بر (گرم و متواضع باش‌) چه از نماز بردن پشت به‌نشکند و از چرب پرسیدن دهان گنده نشود.
تو شمس دینی و بر شمس آسمان گشتست نماز بردن سوی در رفیع تو فرض
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم