ناله به معنای صدای آه یا زاری است که به طور معمول به دلیل درد جسمی یا عاطفی ایجاد می‌شود. این صدا می‌تواند نشان‌دهنده احساسات عمیق مانند غم، اندوه، یا ناامیدی باشد.
ناله در شعر و نثر به عنوان ابزاری برای بیان احساسات عمیق و غم‌انگیز به کار می‌رود. شاعران ممکن است از این واژه برای توصیف حالاتی از اندوه و درد استفاده کنند.
( نالة ) نالة. [ل َ ] ( ع اِ ) گرداگرد حرم یا میدان و ساحت مکه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). ماحول الحرم اَو ساحة مکه. ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). || نالةالدار؛ قاعتها. ( معجم متن اللغة ). گشادگی سرای. ( منتهی الارب ). میان سرای. ( مهذب الاسماء ).
ناله. [ ل َ / ل ِ ] ( اِمص ) ( از: نال، نالیدن + ه، پسوند اسم مصدر، اسم معنی ). ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). آواز و صدائی که از روی درد و زاری از آدمی برآید. ( برهان قاطع ) ( از ناظم الاطباء ). زاری. فغان. ( فرهنگ نظام ). آواز بلند که از سوز دل باشد. ( غیاث اللغات ).افغان. نال. ( انجمن آرا ). نالش. آواز بلند که از سوز دل برآید. ( آنندراج ). زفیر. ( زمخشری ). حنین. أنین. بانگ زار و حزین بیمار و دردمند. ضجه