مهراب

اسم پسرانه مهراب دارای معانی عمیق و تاریخی است که به شرح زیر می‌باشد:

دارنده‌ی جلوه آفتاب

مهراب به معنای دارنده‌ی جلوه آفتاب یا کسی که تابش مهر دارد است. این واژه به نوعی به نور و گرما اشاره دارد که می‌تواند نمادی از محبت، دوستی و روشنایی در زندگی باشد. انتخاب این نام می‌تواند نشان‌دهنده‌ی آرزوی والدین برای داشتن پسری با شخصیت گرم و دوست‌داشتنی باشد که در زندگی خود به دیگران نور و محبت می‌بخشد.

دوستدار آب

همچنین، مهراب به معنای دوستدار آب نیز تفسیر می‌شود. این ویژگی می‌تواند به فردی اشاره کند که به طبیعت و منابع آبی اهمیت می‌دهد و در پی حفظ و نگهداری از آن‌ها است. این نام می‌تواند نمادی از فردی با روحیه‌ی مهربان و دلسوز باشد که به محیط زیست و زندگی دیگران اهمیت می‌دهد.

شخصیتی در شاهنامه

مهراب همچنین از شخصیت‌های معروف شاهنامه است که پادشاه کابل و از نوادگان ضحاک می‌باشد. همسر او سیندخت نام داشت و فرزندشان رودابه است که همسر زال و مادر رستم می‌باشد. این ارتباط با تاریخ و ادبیات فارسی، به این نام عمق و ارزش بیشتری می‌بخشد و می‌تواند نشان‌دهنده‌ی افتخار و هویت فرهنگی باشد.

تصویر معنی مهراب

لغت نامه دهخدا

مهراب. [ م ِ ] ( اِخ ) نام پادشاه کابل، جدمادری رستم، بدین توضیح که دختر وی رودابه از سیندخت، زن دستان زال بود و رستم از او بزاد:
من از دخت مهراب گریان شدم
چو بر آتش تیز بریان شدم.فردوسی.تو را بویه دخت مهراب خاست
دلت را هُش ِ سام زابل کجاست.فردوسی.یکی پادشا بود مهراب نام
زبردست با گنج و گسترده کام.فردوسی.
مهراب. [م ِ ] ( اِخ ) از دیه های ساوه است. ( تاریخ قم ص 140 ).
مهراب. [ م ِ ] ( اِخ ) محلی از شق آبه و میلادجرد قم است. ( تاریخ قم ص 120 ).

فرهنگ فارسی

محلی از شق آبه و میلادجرد قم است.

فرهنگ اسم ها

اسم: مهراب (پسر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: mehrāb) (فارسی: مِهراب) (انگلیسی: mehrab)
معنی: دارنده ی جلوه آفتاب و کسی که تابش مهر دارد، نام یکی از پادشاهان کابل، دارنده ی جلوه ی آفتاب و کسی که تابش مهر دارد، ( اَعلام ) پادشاه کابل بود، همسر او سیندخت نام داشت، سیندخت مادر رودابه است و رودابه همسر زال و مادر رستم می باشد، دوستدار آب، از شخصیتهای شاهنامه، نام پادشاه کابل از نوادگان ضحاک در زمان حکومت سام نریمان و پدر رودابه مادر رستم پهلوان شاهنامه

ویکی واژه

~ پادشاه کابل، همسر سیندخت و پدر رودابه است. مهراب در ماجرای عاشقی زال و دخترش رودابه در شاهنامه مطرح است و او را از نژاد ضحاک می‌شمارند. ز ضحاک تازی گهر داشتی..... به کابل همه بوم و بر داشتی