واژه‌ی مَفتول در زبان عربی به صورت صفت نسبی به کار می‌رود و به معنای چیزی است که تابیده یا پیچیده شده باشد. در منابع معتبر لغوی همچون مهذب الاسماء، منتهی الارب و اقرب الموارد این واژه معادل تافته در نظر گرفته شده است. همچنین در فرهنگ‌هایی مانند ناظم‌الاطباء با عباراتی همچون هر چیز تافته شده و پیچیده شده تعریف شده است.
این واژه به صورت‌های دیگری همچون فتیله‌کرده، فتیله‌شده و تاب‌داده نیز قابل تفسیر است و در برخی موارد به صورت خلاصه‌شده به شکل فتیل به کار می‌رود. بر اساس یادداشت‌های باقی‌مانده از مرحوم دهخدا، این معانی مورد تأیید و ثبت قرار گرفته‌اند. به طور کلی، مفتول در کاربرد عمومی به اجسامِ طویل و باریکی اطلاق می‌شود که تحت فرآیند تابیدن یا پیچیدن قرار گرفته‌اند. این اصطلاح به‌ویژه در مورد رشته‌های فلزی، نخ‌های تابیده‌شده یا انواع کابل‌ها که ساختاری مارپیچ و به هم بافته دارند، کاربرد گسترده‌ای دارد.
