لغت نامه دهخدا
مشرح. [ م ُ ش َرْ رِ ] ( ع ص ) کسی که تشریح میکند. ( ناظم الاطباء ). طبیب تشریح کننده. عالم تشریح کننده اجساد اموات.( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || بیان کننده. شرح و توضیح دهنده چیز یا مطلبی را:
مستحق شرح را سنگ و کلوخ
ناطقی گردد مشرح با رسوخ.مولوی ( مثنوی چ خاور ص 188 ).
مشرح. [ م ُ ش َرْ رَ ] ( ع ص ) شرح شده. بیان شده. توضیح داده شده. روشن کرده: چنانکه بیاورده ام پیش از این سخت مشرح. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 193 ). و بنده ملطفه پرداخته بود مختصر. این مشرح پرداختم تا رای عالی بر آن واقف گردد ان شأاﷲ تعالی. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 360 ). || گوشت پاره شده به درازا بی آن که بعض از بعضی آن را جدا سازد. ( محیط المحیط ). گوشت کفانیده. ( ناظم الاطباء ).