ماند کوتاه، که دریانوردان آن را با نام کشیدگی زنجیر نیز می‌شناسند، به وضعیتی اشاره دارد که در جریان لنگراندازی یک شناور رخ می‌دهد. در این حالت، طول زنجیر یا کابلی که شناور را به لنگر متصل می‌سازد، به کمترین میزان ممکن کاهش یافته و در نتیجه، زنجیر در وضعیت کشیدگی کامل و تقریباً عمودی نسبت به شناور قرار می‌گیرد. این وضعیت معمولاً در شرایطی که شناور نیاز به حفظ موقعیت ثابت و بدون حرکت در یک نقطه دارد، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
این حالت از لنگراندازی، به طور مستقیم تحت تأثیر عواملی چون عمق آب، طول زنجیر مورد استفاده، و همچنین شرایط محیطی مانند سرعت باد و جریان آب قرار دارد. هرچه عمق آب کمتر باشد و طول زنجیر نیز کوتاه‌تر انتخاب شود، زاویه زنجیر به سمت عمودی شدن بیشتر میل می‌کند. دریانوردان با تجربه با در نظر گرفتن این متغیرها، طول مناسب زنجیر را محاسبه و تنظیم می‌کنند تا از ایجاد تنش بیش از حد بر روی لنگر و شناور جلوگیری شده و در عین حال، پایداری لازم حفظ گردد.
در نهایت، ماند کوتاه در لنگراندازی، نه تنها نشان‌دهنده یک وضعیت فیزیکی خاص زنجیر، بلکه بیانگر مهارت و دانش فنی دریانوردان در برقراری ایمنی و ثبات شناور در پهلوگیری است. مدیریت صحیح طول زنجیر و درک عمیق از فیزیک حاکم بر آن، به ویژه در مواجهه با شرایط متغیر آب و هوایی، از اصول بنیادین دریانوردی محسوب می‌شود که ضامن امنیت شناور و سرنشینان آن خواهد بود.
