معنی لغوی:
در علم زمین‌شناسی، لای به نوعی از خاک یا رس اشاره دارد که دارای ذرات ریزتر از شن و درشت‌تر از رس است. لای به عنوان یک ماده معدنی در کشاورزی و ساخت و ساز مورد استفاده قرار می‌گیرد و به دلیل خاصیت نگهداری آب و مواد مغذی، برای کشاورزی بسیار مناسب است.
کاربرد در زبان محاوره‌ای
لای به معنای درون یا بین نیز به کار می‌رود. به عنوان مثال، در جمله مداد لای کتاب است، به معنای این است که مداد در فضای بین کتاب قرار گرفته است.
لای. ( اِ ) گل نرم که از آب گل آلود برجایی نشیند. گل نرم که در آب گل آلود ته نشین شود یا به دیوار و اطراف بندد. گل بسیار نرم که پس از گذشتن سیل و مانند آن برجای ماند. دردی آب که در ته ظرفی یا چیزی نشیند. ( اوبهی ). گلی که در آب باشد. لا. رجوع به لا شود. حماء. آژند. ( مجمعالفرس ). لوش. ضرغاطه. ( منتهی الارب ). ثاط. طثرة. ( منتهی الارب ). جیاءة. ( منتهی الارب ). لجن سپید. طملة. ( منتهی الارب ). طآة. ( منتهی الارب ). زه؛ زه، لای هر چیز باشد. ( لغت محلی شوشتر ذیل کلمه راق راق )
