فعل ربطی به افعالی گفته می‌شود که به عنوان پیوند دهنده میان نهاد (فاعل) و گزاره (خبر) در جمله عمل می‌کنند. این افعال برای بیان وجود، حالت، یا ویژگی‌های نهاد به کار می‌روند و به خودی خود معنای خاصی ندارند، بلکه برای ایجاد ارتباط بین اجزای جمله استفاده می‌شوند. این ویژگی باعث می‌شود که این افعال نقش مهمی در ساختار جملات ایفا کنند و به فهم بهتر ارتباطات معنایی کمک کنند.
ویژگی‌ها و کاربردها:
جملات اسنادی: فعل ربطی در جملات اسنادی (جملاتی که در آن‌ها نهاد و گزاره وجود دارد) به کار می‌رود. در این نوع جملات، فعل ربطی به شناسایی یا توصیف نهاد می‌پردازد. به عنوان مثال، در جمله او معلم است، فعل «است» به ما می‌گوید که نهاد (او) چه ویژگی‌ای دارد (معلم بودن). این نوع جملات برای بیان هویت یا ویژگی‌های ثابت نهادها استفاده می‌شوند.
افعال ربطی در فارسی: در زبان فارسی، فعل ربطی اصلی «بودن» است که در اشکال مختلف خود (مثل است، هستند، بود، باشید و …) به کار می‌رود.
