فشم

در ملک خود به بی سر و پایی مثل شدم وا شد کلاهم از سر و کفشم به پا نماند

کهنه کفشم را که شد سوراخ در سرپنجه اش کرده سر بیرون ازو انگشت پایم چون کشف

چون به صف نعال تو از پی سجده سر نهم کفشم اگر به سر زنی افسر جاه سازمش

گرش بگویم: کفشم بنه، نهد جبه ورش بگویم: موزه بده، دهد دستار

گهی به اجرت خانه گرو بود کفشم گهی به نان شبانه به رهن دستارم

بر در ارباب دولت سعی چندان کرده ام دستم از خود رفته و کفشم ز پا افتاده است