فرایض. [ ف َ ی ِ ] ( ع اِ ) فرائض. ج ِ فریضة. واجبات: جواب نامه ها بر این جمله داد که حدیث خانان ترکستان، ازفرایض است به ایشان مکاتبت کردن. ( تاریخ بیهقی ). ازفرایض احکام جهانداری آن است که به تلافی خللها... مبادرت شود. ( کلیله و دمنه ). به شرایط خدمت و فرایض طاعت قیام نمودند. ( ترجمه تاریخ یمینی ). و رجوع به فرائض شود. || ( اصطلاح فقه ) علمی که بدان تقسیم ترکه میان وارثان کنند. و رجوع به فرائض شود.
(فَ یِ ) [ ع. فرائض ] (ص. ) جِ فریضه.
= فریضه
جمع فریضه
( صفت اسم ) جمع فریضه ۱ - آنچه خدا واجب فرموده از نماز و روزه و زکات و غیره واجبات ۲ - دانشی که چگونگی تقسیم ارث بر مستحقان به وسیله آن دانسته شود و آن را بابی از فقه دانند. یا فرایض پنج گانه. ۱ - نمازهای پنجگانه ۲ - ارکان ایمان که پنج است: نماز روزه حج زکات و یکبار خواندن کلمه شهادت نزد بعض علمائ یا خمس که بسادات دهند. یا فرایض خمس. فرایض پنج گانه.
فرائض. جمع فریضه. واجبات
فَرائض
(جمع فریضة، به معنی واجب) در اصطلاح فقهی، به سهم تعیین شدۀ هریک از وراث در کتاب خدا گویند. این سهام مفروض شش مقدار است: ۲/۱، ۴/۱، ۸/۱، ۳/۲، ۳/۱، ۶/۱(← ارث). تعیین سهام هریک از ورّاث از تَرَکه، براساس کسرهای داده شده، نیاز به محاسبه دارد. علمی که موضوع آن محاسبۀ سهام هرکدام از وارثان است، «علم الفرائض» نامیده شده است. به مقدارهای معیّن در زکات و صدقات نیز فریضه گفته اند.
فرائض
جِ فریضه.
💡 در شرع ما که خدمت خلق از فرایض است انصاف طاعتی است که کم از نماز نیست
💡 شیخ الاسلام گفت: کی دیدار پیران از فرایض این قوم است که از دیدار پیران آن یاوند که بهیچ چیز نیاوند مرضت قلم تعدنی الخبر قال الامام فی مناجاته: الهی! این چیست؟ کی دوستان خود را کردی؟ که هر کی ایشانرا جست، ترا یافت. و تا ترا ندید، ایشانرا نشناخت.
💡 و گفت: به متابعت سنت معرفت توان یافت و بادای فرایض قربت حق تعالی و به مواظبت بر نوافل محبت.
💡 پس بعضی از این طایفه فرایض آشکارا کنند و نوافل اندر نهان و بدان آن خواهند تا از ریا رسته باشند؛ که چون کسی اندر معاملت ریا برزد خلق بدو مُرائی گردند و گویند: «اگر چه ما معاملت نبینیم، خلق ببینند و آن هم ریا بود.» و گروهی دیگر فرایض و نوافل آشکارا کنند، گویند: «ریا باطل است و طاعت صحیح و حق، محال باشد که از برای باطلی را حقی نهان کنیم. پس ریا از دل بیرون باید کرد و عبادت هرجا که خواهی میکرد.»
💡 و گفت: یقین مشاهده است و پرسیدند ازنعمت فقر گفت: فقیر آنست که نگاه دارد سر خود را و گوش دارد نفس خود را و بگزارد فرایض خدا.
