لغت نامه دهخدا
تا نداند خویش را مجرم عنید
آب از چشمش کجا داند دوید.مولوی.
عنید
تا نداند خویش را مجرم عنید
آب از چشمش کجا داند دوید.مولوی.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. مخالف حق، آن که آگاهانه از حق برمی گردد.
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
عند (۲۰۱ بار)
کلمه «عَنِید» در اصل از «عِند» (بر وزن رِند) به معنای سمت و ناحیه است و در اینجا به معنای انحراف و گرایش به غیر راه حق آمده است و از مادّه «عناد» به معنای تکبر، خودپسندی و عدم تسلیم در برابر حق است، و به گفته بعضی، به آن نوع مخالفت و دشمنی گفته می شود که آگاهانه صورت می گیرد، یعنی انسان حقانیت چیزی را درک کند و با آن به مخالفت برخیزد، و «ولید» در سوره «مدثّر» مصداق روشن این معنا بود.
طاغی و کسی که دانسته با حق عناد و مخالفت کند. در قاموس آمده «عَنَدَ عَنوُداً: خالَفَ الْحَقَّ وَ رَدَّهُ عارِفاً بِهِ فَهُوَ عَنیدٌ» در مجمع فرموده: عنید مبالغه عاند است و عناد آن است که دانسته و از روی تکبّر یا ستم از حق امتناع کند.. از پیامبران،خدا نافرمانی کردند و امر هر ستمگر طاغی و ستیزه گر را اطاعت کردند.. او راجع به آیات ما مخالف و ستیزه گر بود. این کلمه در سوره ابراهیم:15 و ق:24. نیز آمده است.
ویکی واژه
ناسازگار.
رو کنندة ح
جمله سازی با عنید
این مثل بشنو که شب دزدی عنید در بن دیوار حفره می‌برید
سر به زیر افکند از شرم آن عنید که به پاسخ حجّتی در خور ندید
روایت کند اینچنین بو سعید که بد همره آن گروه عنید
بدو پاسخ آورده بوده عنید که این پاک سر را ز بهر یزید
پیشوایان تواند این قوم جبار عنید کل جبار عنید فی جهنم القیا
کس از قاتلان امام شهید نمانده جز این بد نژاد عنید