لغت نامه دهخدا
عذول. [ ع َ ] ( ع ص ) ملامت کننده. ( آنندراج ). بسیار سرزنش کننده مردم را. ( از اقرب الموارد ).
عذول. [ ع َ ] ( ع ص ) ملامت کننده. ( آنندراج ). بسیار سرزنش کننده مردم را. ( از اقرب الموارد ).
(عَ ) [ ع. ] (ص فا. )عیب جو و سرزنش - کننده.
عیب جو و سرزنش - کننده.
💡 بکی العذول علی ماجری لاجفانی رفیق غافل از این ماجرا چه غم دارد
💡 روبرو مینگرم وقت ملامت بعذول که دران خال نگر یک نظر ای جان عمو
💡 قل للعذول ویلک عنی و لا تلم ما قلت مادریت ولم تدر ما تقول
💡 تعالوا نطب عیشا و نرتع عادة و ان لم یکن عیش العذول یطیب
💡 گر غایبی تو هر چه ملامت کشم رواست وانجا که حاضری که دهد گوش بر عذول