عاصم

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است
عاصم، اسم فاعل از «عَصَمَ» به معنای حافظ و نگهدارنده از گرفتار شدن به بدی ها، متضمّن معنای دفاع نیز است. نیز از اسما و صفات انتزاعی خداوند متعال است. این واژه در 3 مورد از قرآن مجید آمده است:
فرهنگ قرآن، جلد 19، صفحه 493.
[ویکی الکتاب] معنی عَاصِمَ: نگه دارنده - پناه دهنده
معنی ءَاثِمٌ: گناهکار
ریشه کلمه: 
عصم (۱۳ بار)
(بر وزن فلس) امساک و حفظ. راغب گفته: «العصم:الامساک» در صحاح گفته: عصمت به معنی منع است «عَصَمَهُ الطَّعامُ» یعنی طعام او را از گرسنگی مانع شد.. خدا تو را حفظ می‏کند. آیه درباره جریان مقدّس غدیر خّم است... حفظ و منع هر دو در اینجا به یک معنی است.. آنها را از عذاب خدا حافظی و مانعی نیست. اعتصام: چنگ زدن...گوئی انسان به لطف خدا از گناه امتناع می‏کند لذا اعتصام که می‏بایست امتناع معنی شود چنگ زدن معنی شده است. استعصام: امتناع یعنی طلب آنچه خویش را با آن حفظ کند.. با او درباره کام گرفتن مراوده کردم امتناع نمود.. عصم (بر وزن عنب) جمع عصمة است مراد از آن در آیه نکاح و علقه زوجیّت است طبرسی فرموده نکاح را از آن عصمت گویند که زوجه در حباله و عصمت (حفظ) زوج است یعنی نکاح‏های زنان کافره را نگاه ندارید آیه درباره عقد ابتدائی با کافره نیست بلکه درباره نگهداری نکاح است یعنی اگر مردی مسلمان شده باید زن کافره را از خود جدا کند ایضاً اگر زن یک مسلمان کافر شود. درباره این آیه در «طعام» ذیل عنوان «طعام اهل کتاب و زنان آنها» مشروحاً سخن گفته‏ایم.
[ویکی فقه] عاصم (ابهام زدایی). عاصم ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • ابوبکر عاصم بن ابی النجود، ابوبکر عاصم بن ابی النجود بن بهدله مولی بنی خزیمه (م ۱۲۷ ق) از قرای طبقه سوم، از مردم کوفه، شیعی و از قرای معروف هفتگانه• عاصم بن ایوب بطلیوسی، بَطَلْیَوْسی، ابوبکر عاصم بن ایّوب، ادیب، لغوی و نحوی سده پنجم/ یازدهم هجری.