معنی طی کردن | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

طی کردن. [ طَی ی / طِی ی / طَ / طِک َ دَ ] ( مص مرکب ) سپردن. بسپردن. بگذاشتن. پیمودن.قطع کردن. بریدن راهی را: شبح المفازة؛ طی کرد بیابان را. ( منتهی الارب ). طوی البلاد طیاً؛ طی کرد زمین را. ( منتهی الارب ). || نوردیدن. درنوردیدن. نَوشتن. درنَوشتن. درپیچیدن. لوله کردن:
سزد که چون کف او نشر کرده نشره جود
روان «حاتم طی » طی کند بساط سخا.خاقانی.مصادر فوق مجازاً در موردراه نیز مستعمل است.
- طی کردن قیمت چیزی؛ بریدن بها.
- طی کردن نامه؛ درپیچیدن آن.
|| در تداول فارسی، مردن. نفس آخر درکشیدن.

فرهنگ معین

(طَ یّ. کَ دَ ) [ ع - فا. ] (مص م. ) ۱ - گذشتن. ۲ - درنوردیدن. ۳ - مردن.

فرهنگ فارسی

۱ - گذشتن ( از راهی ) طی طریق کردن. ۲ - نوردیدن در نوردیدن پیچیدن ( بساط طومار ). ۳ - مردن نفس آخر کشیدن. یا طی کردن قیمت چیزی را. در بهای آن توافق کردن. یا طی کردن نامه. در پیچیدن آن.