ضمانت یک عقد در قانون مدنی است که به موجب آن، یک نفر (ضامن) مسئولیت پرداخت بدهی یا تعهد دیگری را بر عهده می‌گیرد. در این حالت، مسئولیت از بدهکار اصلی به ضامن منتقل می‌شود و طلبکار تنها می‌تواند به ضامن مراجعه کند. ضامن پس از پرداخت، تنها در صورتی می‌تواند به بدهکار اصلی مراجعه کند که ضمانت را با اجازه او انجام داده باشد یا بدهکار مسئولیت پرداخت را پذیرفته باشد. در عرف، ضامن تضمین می‌کند که در صورت عدم پرداخت بدهی توسط بدهکار، مسئول پرداخت خواهد بود. همچنین، طبق ماده 267 قانون مدنی، اگر ضامن بدون اجازه بدهکار و پیش از موعد، بدهی را پرداخت کند، حق مراجعه به بدهکار را نخواهد داشت.
ضمانت
لغت نامه دهخدا
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. [قدیمی] دچار شدن به بیماری دائم که گاه به گاه شدت کند و موجب زمین گیری شود.
فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) دچار شدن به بیماریی دایم که گاه به گاه شدت کند و موجب زمین گیری شود. ۲ - کفیل شدن تعهد کردن کسی را. ۳ - ( اسم ) کفالت پایندانی پذیرفتاری. توضیح به ابن معنی در عربی نیامده و به جای آن ضمان مستعمل است و ضمانه در عربی به معنی درماندگی و زمین گیری است ولی در فارسی مستعمل است: طغر لبک... عمید الملک را فرمود تا جوابی مختصر به آبتگین نویسد و این ملطفه بخلیفه فرستد تا موجب سلوک و ضمانت او شود.
فرهنگستان زبان و ادب
ویکی واژه
متعهد شدن. کفالت کسی را کردن.
درستی یا صحت چیزی را یا کسی را یا گفته‌ای را متعهد شدن.
جمله سازی با ضمانت
یک بوسه وعده کردی لعل لبت ضمان شد خود لطف کن وگرنه بستانم از ضمانت
فلک ضمانت ملک آن زمان سپرد ترا که بود ایران ویران و ملک زیر و زبر
