صورتی

صورتی

صورتی به معنای رنگی است که به صورت خاصی نسبت داده می‌شود و به نوعی وابسته به رنگ صورت است. این رنگ معمولاً ترکیبی از رنگ‌های سرخ و سفید است که نمایانگر روشنایی و شادابی به شمار می‌آید. در برخی مناطق، به ویژه در افغانستان، صورتی به عنوان گلابی نیز شناخته می‌شود. این رنگ، به زیبایی و طراوت چهره اشاره دارد و می‌تواند سمبلی از زندگی و نشاط باشد. بنابراین، صورتی نه تنها نشان‌دهنده یک رنگ خاص است، بلکه به نوعی احساسات و ویژگی‌های مثبت انسانی را نیز منتقل می‌کند.

لغت نامه دهخدا

صورتی. [ رَ ] ( ص نسبی ) منسوب به صورت. || سپید که به سرخی زند. سرخ و روشن همچون رنگ صورت.

فرهنگ عمید

۱. از رنگ های ترکیبی، مانند رنگ چهره یا سرخ روشن، سفید مایل به سرخ، گلی.
۲. (صفت نسبی ) دارای چنین رنگی.

فرهنگ فارسی

۱ - رنگ سفید که به سرخی زند: برای عروس یک پیراهن صورتی با گلهای سرخ دوخته بودند. توضیح چون رنگ گلی را بیشتر کنند و مختصری رنگ بنفش به آن اضافه کنند صورتی خوشرنگ به دست می آید. ۲ - ظاهری.

دانشنامه عمومی

صورتی ( به فارسی افغانستان: گلابی ) یا چهره ای مخلوطی از رنگ های سرخ و سفید است. واژهٔ Roseus در زبان لاتین به معنی رنگ گل رز یا همان صورتی است. در فارسی ایران، واژهٔ صورتی به معنی رنگ صورت است. در زبان فارسی افغانستان واژهٔ گلابی به معنی رنگ گلِ گلاب است.
براساس بررسی های انجام شده در اروپا و ایالات متحده، صورتی رنگی است که اغلب جذابیت، ادب، حساسیت، شیرینی، کودکی، زنانگی و عاشقانگی را تداعی می کند. ترکیبی از صورتی و سفید با عفت و بی گناهی همراه است، در حالی که ترکیبی از پیوندهای صورتی و سیاه به اغواگری دلالت دارد.
رنگ صورتی از زمان های قدیم در ادبیات توصیف شده است. در ادیسه، که در حدود ۸۰۰ سال پیش از میلاد مسیح نوشته شده است، هومر نوشت: «پس، هنگامی که کودک صبح، سپیده دم صورتی ظاهر شد …» شاعران رومی نیز این رنگ را توصیف کردند. Roseus کلمه لاتین به معنی «گل سرخ» یا «صورتی» است. لوکریتوس در شعر حماسی خود دربارهٔ طبیعت چیزها ( De rerum natura ) از این واژه برای توصیف سپیده دم استفاده کرد.
صورتی در قرون وسطی یک رنگ رایج نبود؛ اشراف معمولاً قرمزهای درخشنده تر مثل زرشکی را ترجیح می دادند. با این حال، رنگ صورتی در مُد زنان و در هنر مذهبی ظاهر شد. در قرن سیزدهم و چهاردهم میلادی، در آثاری از چیمابوئه و دوچو، کودک مسیح گاهی با لباس صورتی پوشیده شده بود، رنگی که مربوط به بدن مسیح است.
در دورهٔ رنسانس، صورتی عمدتاً برای رنگ پوست صورت و دست ها استفاده می شد. رنگدانه ای که معمولاً برای این کار استفاده می شد، cinabrese سبک نامیده می شد. این ترکیب ترکیبی از رنگدانه های سرخ به نام سینوپیا یا قرمز ونیزی و یک رنگدانه سفید به نام Bianco San Genovese یا همان آهک سفید بود. در کتابچهٔ راهنمای معروف خود در قرن پانزدهم در مورد نقاشی، الی لیبرو دل آرت، سنینو سینینی اینگونه توضیح داده است: «این رنگدانه از دوست داشتنی ترین و سبک ترین سینوپی ساخته شده است که یافت می شود و با سفیدِ «جان قدیس» مخلوط می شود و این رنگ سفید از آهک کاملاً سفید و کاملاً خالص ساخته شده است؛ و هنگامی که این دو رنگدانه کاملاً با هم مخلوط شده اند ( یعنی دو قسمت سینابریس و یک سوم سفید )، نان های کوچکی از آنها را مانند نیمه گردو درست کرده و بگذارید. اگر به مقداری احتیاج دارید، مقدار زیادی از آن مناسب به نظر میسید؛ و اگر از آن برای نقاشی چهره، دست و گل روی دیوار استفاده می کنید، این رنگدانه اعتبار بالایی دارد …».
صورتی
صورتی

جملاتی از کلمه صورتی

سخن دراز مکن، کرد صورتی تصویر که فرق کس نکند با مصور از آثار
نان ها گرچه سخت بسیاراند هر یکی نام و صورتی دارند
نقش نبسته ست در جهان و نبندد چون رخ او صورتی به عالم امکان
هر صورتی که نقش کنم در ضمیر خویش نقش خیال صورت نقاش چین بود
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم