صدقا، واژه‌ای ریشه‌دار در ادبیات فارسی و عربی، جمع صدیق و به معنای فردی است که جوهره‌ی وجودش با صداقت و راستگویی عجین شده است. این مفهوم فراتر از یک آشنایی ساده یا ارتباط سطحی است؛ صدیق کسی است که نه تنها در گفتار، بلکه در تمامی اعمال و رفتارش نیز پایبندی عمیق به حقیقت و شفافیت را به نمایش می‌گذارد. ریشه‌ی این کلمه به صدق بازمی‌گردد که به معنای راستگویی و درستی است و این خود نشان‌دهنده‌ی اهمیت بنیادین این ویژگی در شخصیت یک صدیق است. چنین فردی مورد اعتماد و اطمینان است و حضورش در زندگی انسان، مایه‌ی آرامش و اطمینان خاطر است.
صداقت، محور اصلی وجود صدیق، در ابعاد مختلفی نمود پیدا می‌کند. صدیق نه تنها از دروغ و فریب پرهیز می‌کند، بلکه حتی در مواقع دشوار نیز شهامت بیان حقایق را دارد، هرچند ممکن است این حقایق تلخ باشند. او در دوستی‌هایش ثبات و وفاداری را سرلوحه‌ی کار خود قرار می‌دهد و در مشکلات، همواره پشتیبان و یاور دوستان خود است. حضور یک صدیق در زندگی، موجب ارتقای کیفیت روابط انسانی می‌شود، چرا که بنیان اعتماد و احترام متقابل را مستحکم می‌سازد. در چنین ارتباطی، افراد می‌توانند بدون نگرانی از قضاوت یا خیانت، به یکدیگر اعتماد کنند و در کنار هم رشد و پیشرفت نمایند.
