شنوی، واژهای است که به معنای وابستگی به شنوایی به کار میرود. این واژه از ریشه شنو گرفته شده و در زبانهای مختلف معانی متنوعی دارد. در زبان فارسی، هنگامی که به این واژه اشاره میشود، به نوعی به قابلیت شنیدن و درک صداها اشاره میشود. مفهوم شنوایی در زندگی روزمره انسانها بسیار مهم است، زیرا از طریق آن افراد میتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و از دنیای اطراف خود آگاهی یابند. اصطلاح شَنَئی که به معنای منسوب به شنوایی است، نشاندهنده ارتباط نزدیک این مفهوم با ویژگیهای انسانی است. در متون قدیم، به ویژه در فرهنگهای ادبی و فلسفی، توجه ویژهای به مفهوم شنوایی و تأثیر آن بر زندگی و ارتباطات انسانی شده است. لذا، بررسی و تحلیل این واژه میتواند درک عمیقتری از جنبههای مختلف ارتباطات انسانی و تأثیر آن بر رفتار و احساسات ما به ارمغان آورد.
شنوی
لغت نامه دهخدا
شنوی. [ ش َ ن َ وی ی ] ( ص نسبی ) شَنَئی. منسوب به شنوءة. ( منتهی الارب ). شَنَأی ( شَنَئی ) منسوب است به شَنوءَة و شَنَوی منسوب است به شَنُوَّة. ( از اقرب الموارد ). لغتی است در شنئی: سفیان بن ابی زهیر شنئی و یقال له شنوی ایضاً. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
شنئی منسوب به شنوئ ه
دانشنامه عمومی
شنوی ( به انگلیسی: Shanvey ) یک روستا در بریتانیا است.
جمله سازی با شنوی
💡 بشنوید ای عاشقان بوی مرا بویم از اسرار میگوید سخن
💡 بشنوید از لبش چه می گوید سخن ناشنیده ما را
💡 تا قیامت بوی معنی نشنوی تا قیامت گر ره صورت روی
