شمنی

هر دشمنی که کین تو در سینه راز داشت شد بر زبان خنجر تو رازش آشکار

رایش یکی صَنَم است از نیکویی و سِزَد گر آفتاب بلند او راکند شمنی

ز تیغ تو جگر دشمنان همه شده خون بعزم دشمنی تیغ تو کرا جگرست

یا دوست دوستی تو و یا نیک دشمنی یا در میان هر دو تو شکل میانه‌ای

هزار دشمنی افتد به قول بدگویان میان عاشق و معشوق دوستی برجاست