لغت نامه دهخدا
سرنی. [ س ُ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) سرنای. ( شرفنامه ). مخفف سورنای است که نای رومی و نای ترکی باشد. ( برهان ) ( آنندراج ).
سرنی
سرنی. [ س ُ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) سرنای. ( شرفنامه ). مخفف سورنای است که نای رومی و نای ترکی باشد. ( برهان ) ( آنندراج ).
فرهنگ معین
فرهنگ فارسی
چیزی باشد که از یشم و یابلور و غیره ساخته بر سرنی قلیان نصب کنند و آنرا در دهن گرفته تمباکو کشند و بهندی مهنال گویند.
دانشنامه عمومی
دانشنامه آزاد فارسی
کتابی به فارسی در فهم لطایف و رموز مثنوی معنوی از عبدالحسین زرین کوب. نویسنده کوشیده است تا تنها با شرح و تفسیر هجده بیت نخستین مثنوی کل اندیشه مولانا را بیان کند و نیز ویژگی آثار مولانا و تأثیری که او از متفکران دیگر پذیرفته و نیز تطبیق آثار مولوی با دیگر نویسندگان را بررسی کند. این کتاب، در یک مقدمه و یازده فصل است و نثری شیوا و روان دارد. این اثر در ۱۳۵۸ش در تهران به چاپ رسیده است.
ویکی واژه
جمله سازی با سرنی
تو دیدی که از نیروی چند مرد سرنیمی از ما در آمد به گرد
چو مرغی شده مرگ پرش خدنگ ز سرنیزه منقارش و خشت چنگ
آنکه گفتی، محوِ قرآن را همی باید نمود عنقریب این گفته با سرنیزه مقرون میکند!
سرنیزه سازد زدل تکیه جای لب تیغ گردد زجان بوسه خواه
اگر فلک سپر حشمتت کشد در روی نیارد آتش سرنیزه بر هوا کردن
بسسر سرکش که به سرنیزه رفت بس دل ریمن که ز سرنیزه خست