معنی روز خوش | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

روز خوش. [ زِ خوَش / خُش ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) کنایه از ایام جوانی است. ( برهان قاطع ). جوانی و ایام صحت. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ).

کنایه از ایام جوانی است. جوانی و ایام صحت.

عشقت چو بی نیازی هر لحظه برتر است تا تو چو زندگانی هر روز خوشتری

داغت جتی ای شمع دلافروز خوش است مژگان توام خدنگ دلدوز خوش است

جز خط دل سیه که مبیناد روز خوش بر شمع آفتاب که دامن فشانده است؟

در دهر نیست روز خوش و روزگار خوش الا که روز عاشقی و روزگار عشق

در روی تو نظاره و بر یاد تو شراب دایم خوشست و موسم نوروز خوشترست