آبخوری فواره‌ای است که برای تأمین آب آشامیدنی طراحی شده است. این وسیله معمولاً از یک حوضچه کوچک با جریان آب یا یک شیر آب تشکیل می‌شود که نوشنده با خم شدن به سمت جریان آب، آن را مستقیماً مصرف می‌کند. آبخوری‌های داخلی مدرن امروزه ممکن است مجهز به فیلترهایی برای حذف ناخالصی‌ها و چیلرهایی برای کاهش دمای آب باشند. این نوع آبخوری‌ها معمولاً در مکان‌های عمومی نظیر مدارس، سرویس‌های بهداشتی، کتابخانه‌ها و فروشگاه‌های مواد غذایی به چشم میخورند.
پیش از اینکه سیستم‌های توزیع آب آشامیدنی در خانه‌های مسکونی رایج شوند، مردم شهرها از طریق دسترسی به آبنماهای عمومی نیاز خود را برطرف می‌کردند. برخی از نمونه‌های اولیه این فواره‌های عمومی هنوز هم در شهرهایی مانند رم موجود هستند؛ جایی که به آنها فونتانل و ناسونی به معنای بینی بزرگ می‌گویند. این نمونه‌های تاریخی همچنان کاربرد خود را حفظ کرده‌اند و مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در ایران نیز فضای کوچکی به نام سقاخانه برای تأمین آب آشامیدنی رهگذران تشنه در معابر عمومی ساخته می‌شد. سقاخانه‌ها معمولاً ظرف‌های سنگی بزرگ بودند که آب آشامیدنی درون آنها ریخته می‌شد و پیاله‌هایی با زنجیر به این ظروف متصل بودند. اگرچه سقاخانه‌ها در ابتدا صرفاً جنبه خدماتی داشتند، اما به مرور زمان بُعد مذهبی یافتند و با شخصیت‌های دینی مانند حضرت ابوالفضل پیوند خوردند.
