کلمه‌ی «اجدر» در زبان فارسی به معنای «سزاوارتر» یا «شایسته‌تر» است. این واژه برای توصیف کسی یا چیزی به کار می‌رود که در شرایط یا موقعیتی خاص، از نظر صلاحیت، توانایی یا حق تقدم نسبت به دیگران برتری دارد. به عبارت دیگر، وقتی گفته می‌شود کسی اجدر است، منظور این است که او سزاوارتر است.
«اجدر» در متون قدیمی و ادبیات فارسی کاربرد فراوان داشته و اغلب برای بیان عدالت، شایستگی یا حقانیت به کار رفته است. این واژه به شدت با مفاهیمی مانند انتخاب درست، اولویت و سزاواری در امور اخلاقی و اجتماعی مرتبط است.
مترادف‌های اجدر شامل «احق» و «اولی» هستند که همگی به معنای شایسته‌تر و سزاوارتر بودن اشاره دارند. استفاده از این واژه‌ها در متون کلاسیک نشان می‌دهد که نویسندگان قدیمی اهمیت زیادی به عدالت، شایستگی و رعایت حق در رفتارهای فردی و اجتماعی قائل بوده‌اند.
