آسیه

آسیه که از ریشه ا-س-ی و به وزن کامله است، به معنای بنای استوار و پایه و ستون می‌باشد. در کتاب مجمع البیان آمده است که آسیه دختر مزاحم از بنی اسرائیل بود و فرعون او را به همسری برگزید. او از نسل انبیاء بود و به مؤمنان محبت و احسان می‌کرد. گفته شده است که وقتی معجزه حضرت موسی علیه السلام را در برابر ساحران مشاهده کرد، نور ایمان در دلش تابید و از آن لحظه به موسی ایمان آورد. او همواره ایمان خود را پنهان می‌داشت و زمانی که فرعون از ایمان او آگاه شد، بارها سعی کرد او را از این ایمان بازدارد، اما آسیه با استقامت هرگز تسلیم خواسته‌های فرعون نشد. در قرآن کریم، دو بار به این بانوی بزرگ اشاره شده است، بدون ذکر نام او. وی، دختر مزاحم از بنی‌اسرائیل، به همسری فرعون درآمد. او از نسل انبیاء بود و به مؤمنان محبت و نیکی می‌کرد. آسیه همسر فرعون، که فردی طغیانگر و سرکش به نام رامسس دوم بود، در رأس گروهی به نام قبطیان، دارای قدرت و شوکت در سرزمین مصر بود. با این حال، او خود به رسالت حضرت موسی (علیه السلام) ایمان داشت.