آسانسور

بالابر، برای حمل بار یا آسان‌بر، برای حمل انسان، اتاقکی متحرک است که با استفاده از آن می‌توان بین طبقات مختلف یک ساختمان جابه‌جا شد. به بیان دقیق‌تر، آسانسور نوعی وسیله حمل و نقل عمودی است که انتقال افراد یا بارها را بین طبقات گوناگون تسهیل می‌کند. عملکرد آن ها معمولاً بر پایه موتورهای الکتریکی است که حرکت عمودی کابین را امکان‌پذیر می‌سازند. این موتورها از طریق کابل‌های کشش و سیستم‌های وزنه تعادل عمل جابه‌جایی را انجام می‌دهند. نوع دیگری از آسانسورها نیز وجود دارد که با استفاده از پمپ هیدرولیک، میزان مایعات را به منظور بالا بردن در یک پیستون استوانه‌ای تزریق و کنترل می‌کنند. آن را می‌توان یکی از ابتدایی‌ترین و در عین حال کارآمدترین ماشین‌های ساده ساخت بشر دانست که همواره نقش مهمی در زندگی او ایفا کرده است. در دانشنامه بریتانیکا آمده است که ویتروس، معمار رومی، در نوشته‌های خود به وسایلی اشاره کرده که ۲۳۶ سال قبل از میلاد برای جابه‌جایی وسایل در ساخت و سازها مورد استفاده قرار می‌گرفته‌اند. نخستین آسانسورهای باری قرقره‌ای در آن دوران اختراع شدند و با گذر زمان و طی یک فرآیند تکاملی طولانی، دانش علمی، فنی و تجربیات مرتبط با این حوزه به طور مداوم توسعه یافته است. استفاده از آسانسورهای مسافربری و باری به قرون وسطی و استحکامات نظامی باز می‌گردد، جایی که نیروی انسان یا حیوانات اهلی برای جابه‌جایی آن‌ها به کار گرفته می‌شد. هم‌زمان با توسعه تمدن، رشد اقتصادی، پیشرفت‌های فنی و علمی کشورها و همکاری‌های بین‌المللی، دانش فنی سیستم‌های حمل و نقل عمودی نیز به سرعت گسترش یافت.