استصواب به معنای تأیید و پذیرش یک نظر، تصمیم یا حکم در یک زمینه خاص است که در آن، افراد معمولاً بر اساس شواهد و دلایل موجود، به قضاوت و ارزیابی می‌پردازند. این مفهوم در حوزه‌های مختلفی از جمله سیاست، حقوق، و جامعه‌شناسی کاربرد دارد و می‌تواند به عنوان ابزاری برای سنجش درست و نادرست، یا به عبارتی دیگر، برای تعیین میزان اعتبار یک نظر یا عمل مورد استفاده قرار گیرد. در این فرآیند، اهمیت زیادی به شفافیت و دقت در ارائه شواهد و مستندات داده می‌شود، زیرا این شواهد باید به گونه‌ای باشند که بتوانند نظر یا تصمیم اتخاذ شده را توجیه نمایند. علاوه بر این، استصواب می‌تواند به عنوان یک عامل مؤثر در تصمیم‌گیری‌های کلان اجتماعی و سیاسی به شمار آید، به طوری که تأثیرگذاری آن بر روی جوامع و نهادها غیرقابل انکار است. در واقع، زمانی که یک تصمیم یا حکم به تأیید می‌رسد، این امر معمولاً به معنای به رسمیت شناختن آن در سطح وسیع‌تری است و می‌تواند بر روی رفتار و نگرش افراد تأثیر بگذارد. به همین دلیل، فرآیند استصواب نه تنها جنبه‌های حقوقی و قانونی دارد، بلکه جنبه‌های اجتماعی و فرهنگی نیز در آن دخیل است. در نهایت، استصواب می‌تواند به عنوان یک نشانگر از همبستگی و توافق در یک جامعه عمل کند و به تقویت اعتماد عمومی به نهادها و تصمیم‌گیرندگان کمک نماید.
استصواب
لغت نامه دهخدا
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) صواب جستن. ۲ - صواب دیدن راست داشتن درست انگاشتن. ۳ - ( اسم ) صوابدید. جمع: استصوابات.
ویکی واژه
جملاتی از کلمه استصواب
منم و رندی و قلاشی و از دنیایی نیم جانی‌ست فدا گر کند استصوابی
عزیز اندیشه او را پسندید ز استصواب آن طبعش بخندید
