القاء به معنای وارد کردن، منتقل کردن یا تحمیل چیزی به کسی است، به ویژه زمانی که این انتقال به صورت غیرمستقیم یا با تأثیرگذاری ذهنی انجام میشود. در زبان فارسی، القاء به معنای رساندن یک فکر، عقیده، حس یا باور به فرد یا گروهی بدون اینکه آنها مستقیماً آن را پذیرفته باشند، به کار میرود.
ویژگیها
انتقال غیرمستقیم افکار یا احساسات: القاء به فرآیندی گفته میشود که در آن فرد یا گروهی تحت تأثیر قرار میگیرند و بدون اینکه خودشان به طور مستقیم بخواهند، مفهومی یا ایدهای به ذهنشان وارد میشود. این انتقال ممکن است از طریق صحبت، رفتار، تبلیغات یا حتی رفتارهای غیرکلامی صورت گیرد.
تأثیرگذاری بر ذهن و رفتار افراد: این عمل میتواند روی تصمیمگیری، باورها و رفتار افراد تأثیر بگذارد و آنها را به سمت یک جهت خاص هدایت کند.
کاربرد در حقوق و روانشناسی: در حقوق، این اصطلاح ممکن است به معنای تحمیل یا وادار کردن فرد به انجام عملی باشد، مثلاً القای جرم که به معنای تحریک یا ترغیب شخص به ارتکاب جرم است. در روانشناسی نیز القاء به فرآیند انتقال افکار یا احساسات از یک فرد به فرد دیگر اشاره دارد که میتواند آگاهانه یا ناخودآگاه باشد.