کلمه آهنگی ترکیبی از آهنگ و پسوند ی است که به معنای ویژگی یا خاصیت موسیقی یا لحن خاصی است. این واژه در زمینه‌های مختلفی از جمله موسیقی، شعر، و ادبیات به کار می‌رود و می‌تواند به توصیف نوع خاصی از حس، احساس یا حالت در یک قطعه موسیقی اشاره کند. عمدتاً در زمینه موسیقی به کار می‌رود، اما می‌تواند در دیگر حوزه‌ها نیز به معنای خاصی از لحن یا حالت استفاده شود. به عنوان مثال، در ادبیات، توصیف یک متن با ویژگی‌های خاص یا احساسی خاص می‌تواند به عنوان آهنگی شناخته شود. عناصر مختلفی مانند ملودی، ریتم، هارمونی و متن (شعر) می‌توانند به مفهوم آهنگی کمک کنند. هر یک از این عناصر می‌تواند تأثیر عمیقی بر احساسات و واکنش‌های شنونده بگذارد و لحن خاصی را ایجاد کند که در نهایت مفهوم آهنگی را شکل می‌دهد.
آهنگی
لغت نامه دهخدا
همان کودکش را بفرهنگیان
سپردی [ اردشیر ] چو بودی ز آهنگیان
بهر برزنی بر، دبستان بدی
همان جای آتش پرستان بدی.فردوسی.و شاید تأیید میکند این حدس را دو بیت زیرین:
چو هنگام فرهنگ باشد ترا
بدانائی آهنگ باشد ترا
بایوان نمانم که بازی کنی
ببازی چنین سرفرازی کنی.فردوسی.و معهذا ظاهراً آهنگیان بیشتر صفت پدر کودک می نماید نه کودک، و در آن حال معنی آهنگیان معلوم نیست.
فرهنگ معین
ویکی واژه
جمله سازی با آهنگی
ای از تو به باغ هر گلی را رنگی هر مرغی را ز شوق تو آهنگی
چه سازد بوی گل گر نشنوی از سازش آهنگی ضعیفی آه ما را هر نفس بر در برآورده
به آهنگی زنم ناخن به مضراب که از آب آتش از آتش چکد آب